Wilenka

Wilenka - centralna oś Parku Regionalnego Kolonii Wileńskiej (Pavilnių). To jest jedna z najbardziej malowniczych litewskich rzek. Licząca 82 kilometry rzeka ma swój początek niedaleko zamku w Miednikach. W górnym biegu rzeka ma kamieniste dno i jest dosyć wartka. Koryto przemierzającej Park Regionalny Kolonii Wileńskiej rzeki jest już bardziej szerokie. Pozostawioną przez lodowce imponującą dolinę Wilenki otaczają unikatowe erozyjne wzgórza Kolonii Wileńskiej. W okolicach Rakanciszek skarpy Wilenki są poprzecinane głębokimi parowami, które kryją wysokie świerki. Przy Markuciach Wilenka znów przypomina wartką górską rzekę, spad liczy 4 m na kilometr. Koryto rzeki jest pełne kamieni i progów. W całej swojej długości Wilia schodzi do Wilii z wysokości ponad 125 m. Na terenie parku stoki doliny rzeki są bardzo zróżnicowane, złożone i malownicze, ubrane w strome skarpy, sprawiają wrażenie górskiego krajobrazu. Stoki doliny rzeki są pełne kontrastów - prawy słoneczny, porośnięty sosnami, zaś na lewym brzegu panuje charakterystyczna atmosfera Kolonii i wysokie świerki.

Od dawien dawna w dolinie Wilenki mieszkali ludzie, dlatego koryto rzeki jest urozmaicone różnego rodzaju stawami. Największy jest zbiornik w Rakanciszkach, ukształtowany w starorzeczu Wilenki.
Od średniowiecza dolina Wilenki była kolebką przemysłu, głównym źródłem energii. Nad jej brzegami powstawały pierwsze miejskie warsztaty, młyny, papiernie i inne obiekty przemysłowe. Źródła z brzegów Wilenki zaopatrywały miasto w wodę.

Obecnie wartki nurt Wilenki jest ulubionym miejscem kajakarzy. Koryto rzeki na terenie Parku Regionalnego Kolonii Wileńskiej jest chronione i wciągnięte na listę „Natura 2000“.