Szlak edukacyjny Čepkeliai

Rezerwat przyrody powstał w 1975 r. w celu zachowania jednego z najstarszych i unikatowego litewskiego leśnego bagna, porośniętych lasem śródlądowych wydm, reliktowych jezior, naturalnego hydrologicznego środowiska bagna, cennych roślin i zwierząt. 

Čepkeliai – unikatowy, prawie nienaruszony przez działalność człowieka kompleks bagien. Największą połać zajmuje z rzadka porośnięte sosenkami torfowisko wysokie. Na wschodnim krańcu rezerwatu leży ponad 20 jeziorek różnego pochodzenia. Na południu torfowisko wysokie powoli przechodzi w porośnięte turzycą, trzciną i wierzbami bagna. Zachodnia część rezerwatu jest porośnięta czarną olchą, tu swój bieg rozpoczyna strumień Musteika. Największą część lasów rezerwatu stanowią położone na otaczających bagna wydmach suche i pełne mchów oraz borówek gaje. Rezerwat charakteryzuje się wyjątkową różnorodnością siedlisk i gatunków, bogactwem chronionych roślin i gatunków zwierząt.  Tu swe lęgowiska mają będące symbolem rezerwatu cietrzewie, także najliczniejsze na Litwie lęgowisko czapli.

Rezerwat Čepkeliai– największy na Litwie obszar nienaruszonej przez człowieka dzikiej natury, charakterystyczna mozaika roślinności, lęgowisk cietrzewi, czapli i innych rzadkich zwierząt, siedlisk roślin i grzybów.  Rezerwat Čepkeliai wyróżnia się wyjątkowym środowiskiem przyrodniczym. Największe na terenie kraju torfowiska wysokie są charakterystyczne dla krajów północy. Otaczające torfowiska piaski, które w ciągu dnia akumulują znaczne ilości ciepła, są domem dla bardziej południowych gatunków. Specyficzne, przyjazne dla odmian północnych i południowych (zarówno roślin, jak i zwierząt) warunki tworzą unikatową biologiczną różnorodność Čepkeliai. To unikatowe środowisko jest niezwykle ważne dla niektórych gatunków.

Długość szlaku - 1,5 km. Na skraju rojstu Čepkeliai, w odległości 5 km od Marcinkańców, wytyczono szlak edukacyjny przez bagno i okolice. Zwiedzający mogą zobaczyć rojsty Čepkeliai, porośnięte sosnami wydmy, zapoznać się z roślinnością bagien i lasu. Jest to możliwość do zobaczenia przynajmniej niewielkiej części jednego z najbardziej cennych obiektów przyrodniczych kraju. Z wieży widokowej są widoczne ogromne połacie poprzetykanych zalesionymi wyspami bagien, drewniany pomost prowadzi w kierunku placu widokowego.