Rezerwat geomorfologiczny Ežerėliai

Rezerwat geomorfologiczny przecina ulica Žaliųjų Ežerų. Na tym terenie pod ochroną znajduje się bardzo ciekawy kompleks geomorfologiczny – cały szereg małych, zamkniętych, nie połączonych między sobą jeziorek i bagnistych niecek. Pochodzenie jeziorek jest identyczne, jedynie ich wielkość, głębokość i inne warunki są różne. Wytopiskowe jeziorka powstały w końcu epoki lodowcowej po rozpuszczeniu zatopionych w gruncie kawałków lodowca. Rezerwat daje możliwość zapoznania się z cyklem życia jeziora: w największych jeziorach Alsas i Sausas nadal błyszczy woda, inne już prawie zarastają, trzecie to bagienka, a reszta - łąki. Według badań bilansowych wody jeziora należą do zamkniętych - nie mają żadnych dopływów ani odpływów i są zasilane tylko z wód powierzchniowych lub odpadów. Jeziorka wytopiskowe często są „bezdenne“ – nie mają twardego dna, w niecce gromadzi się sapropel.

Na zajmującym teren rezerwatu torfowisku niskim na podłożach wapiennych rosną typowe dla bagiennych terenów gatunki roślin: modrzewnica zwyczajna, żurawina, torfowcowate, rosiczki. Tu występują również rzadkie gatunki, takie jak widłaczek torfowy i tawuła. W 1962 r. zasadzono tu krzewy woskownicy europejskiej – niezwykle rzadkiej na Litwie rośliny bagiennej, spotykanej tylko w pasie nadmorskim, która tu znalazła doskonałe warunki do wegetacji. Jeziora obfitują w lilie wodne.

Całe terytorium rezerwatu geomorfologicznego Ežerėliai (zw.  kompleksem Ežerėliai) jest wpisane na listę obszarów programu „Natura 2000“. Tu swe schronienie mają ważne dla dziedzictwa przyrodniczego Europy gatunki, np. traszka grzebieniasta, na brzegach jeziorek żeruje gatunek ważki z rodziny ważkowatych - zalotka większa, na łąkach kwitnie niewielki, lecz wytworny leniec bezpodkwiatkowy.